Kıyıya vuran Şiiri - Sami Aydoğan

Korkuyorum
Kapılarım kilitli, perdelerim örtük
Her gece camı kırıp içeri girmek istiyor karanlık.
Hatırlıyor musun?
Dağın eteğinde oyunlar oynuyorduk.
Rüzgar uzanmıştı dalga dalga çimenlerin üzerine
Piknik sepetinin yanında uzanmış yatıyorduk
bizimleydi mutluluk.

Çocuklarla oyunlar oynayıp,
türküler söylerken
Tavşan olduk aşka küstük,
bir dağın eteklerine yaslanıp.
Acaba biz
hiç çıkamayacağımız o zirveyi
haddinden fazla mı büyüttük.
Çünkü soğukluğu çöktü üzerimize
Birbirimizi ne zaman düşünsek hep üşüdük

Kalbim kilitli
Yüzüm örtük
Böyle daha mutluyum,
böyle daha huzurlu.
Uzak sanki hissizlik, çaresizlik
Lakin ne zaman seni düşünsem
ruhum bir balık gibi
suyun üzerine fırlatmak istiyor bedenimi.

Sana biraz buradan bahsedeyim
Çok uzaklardan sana baktığım, buradan
Hem de eskisi gibi,
gözlerimi senden hiç kaçırmadan
upuzun ve manalı.
Yeryüzündeki bütün kışları ısıtacak kadar
Sana sımsıcak baktığım buradan

Mesela burada birine uzun uzun baktığın için
hayatın boyunca hiç pişman olmuyorsun.
Bitecekmiş gibi durmuyor sevda
Yitirse de aşkını, sevdiğini inkar etmiyor kimse
Çok kolay alışıyorsun gidenin yokluğuna
ve sırf bir insanı sevdiği için
prens olmaya çalışmıyor hiçbir kurbağa

Sana biraz buradan bahsedeyim
Pencerelerin ve perdelerin
sımsıkı kapalı olduğu buradan
Mesela burada
söver gibi esmiyor rüzgar insanın suratına,
söver gibi geçmiyor zaman.
İnsan olmaya çalıştığı için utanmıyor hiçbir yunus
Kalabalığın sesine karışıp gitmiyor hiçbir umut
Geçmişinden kaçarken
kıyıya vurmuyor hiçbir balina.

Mesela burada bir resme bakarken
yuvarlanmıyorsun karanlık bir dehlize
Eski bir romanın sayfalarını çevirerek
yetişmeye çalışmıyorsun
senden çok uzakta olan o gençliğe.
Ayrılıklardan artakalan eşyalar da atılmıyor çöpe
ve derdini anlatmak için
ihtiyaç duymuyorsun
yeni bir dile,
ya da yeni bir kelimeye.

Saklamaya çalışmıyorum
Üşüdüğümüzü herkes biliyor
Lakin üşümek
tekrar tekrar yanıp kül olmaktan
daha iyi değil midir sence?