Kıyı Kıyısında Düşmüş Düşlerim

Kıyı Kıyısında Düşmüş Düşlerim

Kıyı kıyısında düşmüş düşlerim,
Bir martı kanadında savrulmuş umut.
Her dalga yüreğime çarparken gece,
Sessizlik kıyıya vurmuş kırık bir ağıt.

Deniz konuşmaz artık benimle,
Yalnızlıkla bölüştüm en sessiz limanı.
Bir zamanlar seninle dolu olan sahiller,
Şimdi yalnızca sürgünümün adresi sanki.

Kıyı kıyısında bekler bir gölge,
Kim bilir, belki de benliğimin kırığı.
Dalgalar döverken taşları inatla,
İçimde yıllanmış bir sitem konuşur usulca.

Düşlerim düşmüş, ne bir el uzanır,
Ne bir söz toplar dağılmış hayali.
Her sabah aynı denize doğar kalbim,
Ama bir damla bile taşmaz eskisi gibi.

Rüzgâr eski günlerden masal anlatır,
Bir sen, bir ben, bir sahil – eksik kalan ne?
Kıyı kıyısında tükenmiş bir sevda bu,
Ne sen dönebildin ne ben gidebildim diye.