Kıyametim Oluyordun; Ölüyordum...

Küçüçük yüreğimle seni aradım
Bana yakın gelen her ıssız sokakta
Her yoldan geçen sana benziyordu
O an büyüdükçe büyüyordu gözlerim
Derinlemesine bakışlar fırlatıyordum
Sen sandığım her adama….

AĞLIYORDUM! ! !
Ama sessiz, ama suçsuz, ama sevdalı…
Bir kuru yaprak misali
Rüzgarın önüne katılmış sürükleniveriyordum
Hiç bilmediğim bir yere doğru.

Yoo; bilemezsin sen!
Bilemezdin!
Sensizliği nasıl boynu bükük yaşattığımı
Ve ardından adı ayrılık olan
Nice yaşlar büyüttüğümü…

ÖZLÜYORDUM SENİ! ! !
Gülüşün,bakışın öpüşün geliyordu aklıma
O an Kıyametim oluyordun
ÖLÜYORDUM! ! !