Kıyamet Şiiri - Pirebir Demi

Ufukta kızıllık! Hızlı yaklaşıyor
Kıyamet imiş dünyanın sonu
Ve korku insanların içine işliyor
Duyulur yakında İsrafil'in borusu
İnsanlık kardeş olmuş ağlaşıyor

Kimi tir tır titriyor kimi sufu içinde
Günahlara göredir kazıklar
Görülmemiştir hiçbir harpte
Böylesine vahşi insanlar
Birazdan ölecekseler de

Toplanın vakti geldi yükselmenin
Azrail eşlik edecek bize
Boşa! Anlamı yok depelenmenin
Bin kez vursak da dizimize
Anlamı kalmadı tövbe etmenin

günahlarımızın cezasını çekeceğiz
Dip diri sağlıklı bedenlerini
Buz gibi erirken göreceğiz
Tutun ! tutalım nefeslerini
Çünkü birazdan onu da geri isteyeceğiz

Ne kadar pis yüzler varmış
Şu adam evladını mı boğuyor
Bir nefes uğruna insan neler yaparmış
Bakın güneş tersten doğuyor
Meğerse kıyamet hakikat imiş

Mazeret kalktı, tövbe yok artık
İstiğfardan sonra inen merhamet
Onu da sonuna kadar kullandık
Damla damla indiyse de rahmet
Kabul edelim kendi kendimizi yaktık

Halbuki Tanrı bizi uyarmıştı
Günahları işlerken,izlerken
Ayrıca bizi günahkar yaratmıştı
Hep bunu düşüneceğiz yanarken
Acaba o niye böyle yaratmıştı