Kıyamet
Ufukta kızıllık! Hızlı yaklaşıyor
Kıyamet imiş dünyanın sonu
Ve korku insanların içine işliyor
Duyulur yakında İsrafil'in borusu
İnsanlık kardeş olmuş ağlaşıyor
Kimi tir tır titriyor kimi sufu içinde
Günahlara göredir kazıklar
Görülmemiştir hiçbir harpte
Böylesine vahşi insanlar
Birazdan ölecekseler de
Toplanın vakti geldi yükselmenin
Azrail eşlik edecek bize
Boşa! Anlamı yok depelenmenin
Bin kez vursak da dizimize
Anlamı kalmadı tövbe etmenin
günahlarımızın cezasını çekeceğiz
Dip diri sağlıklı bedenlerini
Buz gibi erirken göreceğiz
Tutun ! tutalım nefeslerini
Çünkü birazdan onu da geri isteyeceğiz
Ne kadar pis yüzler varmış
Şu adam evladını mı boğuyor
Bir nefes uğruna insan neler yaparmış
Bakın güneş tersten doğuyor
Meğerse kıyamet hakikat imiş
Mazeret kalktı, tövbe yok artık
İstiğfardan sonra inen merhamet
Onu da sonuna kadar kullandık
Damla damla indiyse de rahmet
Kabul edelim kendi kendimizi yaktık
Halbuki Tanrı bizi uyarmıştı
Günahları işlerken,izlerken
Ayrıca bizi günahkar yaratmıştı
Hep bunu düşüneceğiz yanarken
Acaba o niye böyle yaratmıştı
Pirebir Demi
Kayıt Tarihi : 11.12.2018 23:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Can sıkıntısı

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!