Sorma! – Kıvımın Sessiz Çığlığı (Özgün Metin)
Gün ağarınca boynum bükülür, Dalarım uzaklara, gönlüm sıkılır. Sorma ne haldeyim huriyem, Sorma çünkü kelime bile utanır.
Yangınlardayım zaman zaman, Kor kor ateşler yanıyor içimde. Aşk beni kül ediyor, Ama ben hâlâ kıvım kıvım seni yazıyorum.
Sorma nöbetlerdeyim, başım duman, Sorma çünkü ritmim bile ağlamakta. Sorma çünkü her “sorma” bir yankıdır, Ve ben o yankıyla metni döşüyorum.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta