Kıvı51 Şiiri - İbrahim Şahin 2

ölüm 49: Donun Altında Büyüyen Ağaç – Ağaçsız Yaylada Filizlenen Kızlık

Yaylada ağaç yoktu. Ama o yaz, bir kız çocuğu gölgeye ihtiyaç duymadan büyüdü.

Elif’ti adı. İlk reglini olmuş, donun önünde durmuş, ve içinden geçenleri deftere yazmıştı. Ama o gün, sadece bedeni değil—kökleri de filizlenmişti.

Köyün ortasında, müzenin hemen yanına bir taş yığınının içinden incecik bir fidan çıkmıştı. Kimse dikmemişti. Kimse sulamamıştı. Ama oradaydı. Ve Elif onu görünce, gülümsedi.

“Bu benim içimden çıkan ağaç,” dedi. “Donun gölgesinde büyüdüm, şimdi kendi gölgemi yaratacağım.”

Fidanın yanına bir taş koydu. Üzerine tebeşirle yazdı:

“Kadınlık, bazen ağaçsız bir yaylada kendi gövdesini kurmaktır.”

O günden sonra, köyde o fidana “Don Ağacı” dendi. Ve her kız çocuğu, ilk reglini olduğunda o ağacın altına bir taş koydu. Üzerine bir kelime yazdı: “Korkmadım.” “Utandım ama susturmadım.” “Ben de varım.”