Kıvı158 Şiiri - İbrahim Şahin 2

🎬 “Kazancı’da Sinema Vardı” – Sayfa 1: Işık Hüzmesiyle Başlayan Geceler

Kazancı’da sinema, bir eğlence değil, bir kaçıştı. İsmet Usta’nın eviyle Akif Usta’nın yeri, köyün iki kutsal salonuydu. Akşam olur olmaz, yüksek volümden “Harmandan Gel Harmandan” çalardı. Köylü, tarlasından, davarından döner, tahta sıralara bir saat önceden otururdu. Yumruk kadar bir delikten çıkan ışık, iki kasnak arasında döner, bize başka bir dünyanın kapısını aralardı.

🎬 Sayfa 2: 5 Yumurtaya Sinema ve İlk Cinsiyet Algısı

Gürbüz 5 yumurtaya bilet alırdı. Biz sinema arası verilen o kısa molada ilk cinselliği gözle değil, şaşkınlıkla tanırdık. Silah patlar, yere yatar, altımıza işerdik. At kişner, biz kaçardık. Ama her film, biraz daha büyütürdü bizi. Yılmaz Güney’in bakışı, Fatma Girik’in suskunluğu, Türkan Şoray’ın gözyaşı bizim ergenliğimizin ilk öğretmenleriydi.

🎬 Sayfa 3: Sinema Savaşları ve Köyün İdeolojik Haritası

Girne Sineması mı, Uğur Sineması mı? Köy ikiye bölünürdü. Solcu köylüler Yılmaz Güney’e akardı, milliyetçi delikanlılar Cüneyt Arkın’ın kırdığı kemiklerde kendi öfkesini bulurdu. Uzakdoğu’dan gelen Bruce Lee, bir gecede köyde karate furyası başlatırdı. Ama herkes bilirdi: Kazancı’da sinema, sadece film değil, ideolojiydi.

🎬 Sayfa 4: Film Kopar, Hayat Devam Eder

Film iki üç defa kopardı. Işıklar yanar, bant tekerleri görünür, herkes “Aha yine koptu!” diye bağırırdı. Sigara serbestti ama bulmak meseleydi. Faruk merhum, paketi beş liraya alır, dalını iki liradan satardı. Mehmet Çavuş, “Ver bakayım şu sigarayı,” der, çaktırmadan kırar, “Al len, bu kırık,” deyip geri verirdi. Ama herkes bilirdi: bu da sinemanın parçasıydı.

🎬 Sayfa 5: Sinema Biter, Ama Işık Kalır

Film biterdi ama bizim içimizde bir şey başlardı. Yılanların Öcü, Susuz Yaz, Teneke… Hepsi bize toprağı, kadını, suyu, ve suskunluğu öğretti. Kazancı’da sinema, bir perde değil, bir halkın hafızasıydı.