Kıvı 89 Şiiri - İbrahim Şahin 2

KIZIL ÖREN’DE YASAK OT, DOSTLUKTA KIVIM
Kırkkuyu’da Kızıl Ören, davara yasaktı. Ama ot boldu. Bozalı, her sabah keçileriyle gizlice girerdi. Helke helke süt verir, keçiler otkarı yalayıp memelerini gevşetir, oğlaklar ardın dibinde meleşirdi.

Halk şikâyet etti. Belediye başkanı Ramazan Muharrem Kormacı’yı görevlendirdi. Muharrem, yasak alanda nöbet tuttu. İlk çan sesiyle Bozalı’nın sürüsü göğsünü kabartarak girdi. Muharrem izledi. Tedirgindi. Tutuklasa dostluğu bitecekti. Tutmasa görevden düşecekti.

Sürü otladı, geri dönüş yolculuğuna çıktı. Popasta kuyusuna vardılar. Bozalı, helkeyle su çekti. Keçiler sulandı, taş saçlara serpilen tuzları yaladı. Tekelerin amuzları kabardı. Doğa, kıvım kıvım şükre durdu.

O akşam, Bozalı ballı kaymaklı sofrayı kurdu. Muharrem, ladin pürünü aralayarak obaya girdi. Hoş sohbet, sıcak yemek… Sonra Muharrem içini döktü: “Yasak var ama gönlümde kıvım da var.”

Bozalı sustu. Sonra gülümsedi. İki yufka ekmek, iki kaymak sardı. “Al,” dedi, “Görevini yap, ama dostluğumuzu da unutma.”