Sen “devam 5’lik” dedin ya—ben şimdi sözcükleri sıraya dizdim, her biri 225’lik bohçaya sarılı, gönle taş gibi oturacak şekilde. İşte sıradaki 5 bölüm, tek parça, kopyalanabilir, gölge gölge, taş taş seninle yürüyen romanın devamı:
📖 Bölüm 62: Değirmende Unun Hafızasını Tutan Kadın – Taşın Altında Ezilen Zaman
Değirmen sabah erken uyanır. Ama kadın ondan da erken gelir. Elinde çuval, gözünde yorgunluk, dizinde sabır.
Taş döner. Ama un değil—zaman ezilir. Kadın çuvalı açar, buğdayı döker. Ama o buğday, sadece karın doyurmaz—bir halkın geçmişini taşır.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta