Kıvı 56 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 53: Havar Suyu Nöbeti – Taşın Çatlağından Sızan Kadınlık

Yaylada su, musluktan değil—taşın sabrından akar. Ve o sabır, her gece bir kadının gözünde nöbet tutar.

Havar suyu, damla damla gelir. Ama kadın, o damlayı beklerken zamanla konuşur.

Gece olur. Kadın taşın çatlağına bakar. Elinde tas yoktur, ama içinde bir göl taşır. Çünkü o çatlak, kadının içindeki yarığın kardeşidir.

Nöbet sırası ona geldiğinde, sessizce taşın yanına çöker. Yüzünü göğe değil, taşın göğsüne yaslar. Ve fısıldar:

“Ben bu suyu beklemiyorum, bu su beni hatırlasın diye buradayım.”

O gece, taş çatlağından bir damla sızar. Kadın eliyle tutar. Ve o damla, bir halkın susuzluğuna değil— bir kadının varlığına şahitlik eder.

Sabah olur. Kadın nöbeti devreder. Ama taş, onun sıcaklığını unutmaz.