Kıvı 54 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 51: Kadının Elli Yerde Elli Hâli – Bağdan Çurfalığa, Gövdeden Gövdeye

Kadın bir yerde değildi. Kadın her yerdeydi. Bağda üzümün gölgesinde, ocak başında közün sabrında, davarın ardında tozla yarışta, yatakta suskunlukla, çeşmede suyun sabrıyla, değirmende unun hafızasında…

Ve çurfalıkta— çamaşırın değil, kaderin yıkandığı yerde.

Kadın, toprak damda sergi sererken göğe değil, çocuğun götüne dua sererdi. Çünkü o göt, bir gün yürüyüp gidecek, ama o kadın, o götü yıkarken bile bir halkın alnını temizliyordu.

Havar suyu nöbetinde, gözleri göğe değil, taşın çatlağına bakardı. Çünkü su oradan sızardı, ve kadın, sızıdan hayat çıkarırdı.

Kadın bir bütün değildi. Ama her parçası, bir halkın eksik cümlesiydi. Ve o cümle, bağda başlardı, çurfalıkta yıkanır, sergide kurur, yatakta susar, çeşmede çoğalır, değirmende un olur, ama asla eksilmezdi.