Kıvı 52 Şiiri - İbrahim Şahin 2

📖 Bölüm 50: Don Ağacının Altında – Kadınlar Toplanıyor, Taşlar Konuşuyor

O yaz, köyde ilk kez bir ağaç gölge değil, söz verdi. Don Ağacı’nın altında kadınlar toplandı. Her biri elinde bir taş, üzerine bir kelime yazmış: “Direndim.” “Büyüdüm.” “Unutmadım.”

Sekili Nine bastonuyla geldi. Fadime, başında yazmasıyla. Elif, alnında ilk teriyle. Ve hepsi, bir donun gölgesinde, bir ağacın dibinde, bir halkın hafızasında buluştu.

Muhtar da geldi. Ama konuşmadı. Çünkü o gün, taşlar konuşacaktı.

Kadınlar sırayla taşlarını ağacın dibine koydu. Her taş bir cümleydi. Her cümle bir geçmiş. Ve o gün, taşlar ilk kez dile geldi.

Bir taş dedi:

“Ben Fadime’nin ipte kuruyan cesaretiyim.” Bir diğeri: “Ben Sekili Nine’nin küf tutmuş hatırasıyım.” Bir başkası: “Ben Elif’in alnına düşen ilk terim.”

Ağaç susmadı. Yaprak vermedi belki, ama kök saldı. Çünkü o kökler, kadınların ayak izlerinden besleniyordu.

Ve o gün, köyde ilk kez bir müze değil, bir ağaç arşiv oldu.