Kıvı 46 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 44: Sekili Nine’nin Son Tarhanası – Küf Değil, Kayıt

O yıl tarhana geç kurutuldu. Yayla dönüşü gecikmişti, göç yolu uzamış, kadınların omzundaki yük bir mevsimi sarkıtmıştı.

Sekili Nine yine yoğurdu hamuru. Ama elleri artık un değil, hatıra tutuyordu. Tarhana serildi, gölgelik yetmedi, bir köşesi küf tuttu.

Komşular “at gitsin” dedi. Ama Nine, küflü parçayı ayırdı, bir bez bohçaya sardı, ve sandığının en altına koydu. Üzerine bir not iliştirdi:

“Bu küf, unutmanın değil—hatırlamanın lekesidir. Bu tarhana, sadece karın doyurmaz, bir kadının ömrünü saklar.”

Yıllar sonra, köy müzesine bağışlandı o bohça. Açıldığında, küf hâlâ oradaydı. Ama kokusu yoktu. Sadece bir iz… bir kadının zamanla yaptığı anlaşmanın iz