Kıvı 44 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 42: Köye Varan Ayak – Sayvanttan Çıkan Kadının İlk Adımı

Beş saatlik yürüyüşten sonra, kadın köyün ilk taşına bastı. Ama o taş, bir eşik değil—bir tanıklıktı.

Sırtında çocuk, elinde boş helke, ama içinde dolu bir gece. Sayvanttan çıkarken taşıdığı şey, yalnızca beden değil—bir hafızaydı.

Köy meydanına vardığında, kimse onu karşılamadı. Ama taşlar tanıdı. Duvarlar eğildi. Ve rüzgâr, yayladan getirdiği kokuyu köyün üstüne serdi.

Kadın durdu. Ayakkabısını çıkardı. Toprağa bastı. Ve o an, taşla ten yeniden buluştu.

Bir çocuk yaklaştı:

“Anne, yayla nasıldı?” Kadın eğildi, çocuğun alnına dokundu. Ve sadece şunu dedi:

“Yayla, kadının kendine yettiği yerdir. Ama köy, birlikte yaşamanın yüküdür.”

O gün, kadın yeniden köylü oldu. Ama artık o, taşın üstünde yatan değil—taşı konuşturan kadındı.