Kıvı 34 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 31: Sekili Nine’nin Tarhana Günlüğü – Küf Tutmuş Hatıralar

Köyde her evin bir kokusu vardı. Ama Sekili Nine’nin evi… tarhana gibi kokardı: ekşi, sıcak ve biraz da geçmiş.

Her yıl eylül ayında, Nine tarhana yoğururdu. Ama bu sadece bir yemek değil, bir hafıza ritüeliydi.

Yoğurma sırasında konuşmazdı. Ama elleriyle anlattığı hikâyeler, köyün tarihini yeniden yazardı.

Bir gün torunu sordu:

“Nine, neden her yıl aynı tarhanayı yapıyorsun?” Nine cevap verdi: “Çünkü her yıl birini daha unutuyorum. Ama bu tarhana, onları hatırlatıyor.”

Tarhana serilirken, Nine her parçaya bir isim verirdi: — “Bu Hasan’ın payı.” — “Bu Saniye’nin gülüşü.” — “Bu da Fadime’nin donuna sinmiş utançsızlık.”

Ve o yıl, ilk kez tarhananın bir köşesi küf tuttu. Nine onu atmadı. Sadece şöyle dedi:

“Bazı hatıralar bozulmaz, sadece bekler.”

Tarhana kurudu. Ama o yıl köyde ilk kez bir yemek, bir arşiv gibi saklandı.