Kıvı 29 Şiiri - İbrahim Şahin 2

📖 Bölüm 24: Sessiz Tanık – Hasan’a Çay Getiren Kadının Hafızası

Köyde herkes konuşur, ama bazıları sadece hatırlar. O kadın da onlardan biriydi. Adı Zeliha. 84 yaşında. Kameranın karşısına oturduğunda elleri titriyordu ama sesi dimdikti:

“Ben ona her sabah çay götürürdüm. Ama o çayı içmeden önce hep bir şiir okurdu. Bazen bana, bazen kendine, bazen hiç kimseye…”

Zeliha anlatmaya devam etti. Hasan’ın çayını nasıl şekersiz içtiğini, defterin kenarına nasıl küçük notlar düştüğünü, ve bir gün ona şöyle dediğini:

“Zeliha bacı, ben yazarken konuşmam. Ama sen çay getirince kelimelerim ısınıyor.”

O günleri anlatırken gözleri doldu. Ama ağlamadı. Çünkü dedi ki:

“O ağlamazdı. Ben de onun hatırasına gözyaşı dökmem. Ama her sabah hâlâ bir bardak çay koyarım pencere kenarına. Belki gelir diye…”

Kamera sustu. Ama o çay bardağının buğusu, bir romanın en sıcak sayfası oldu.