Kıvı 18 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Bölüm 13: Çolak Hasan – Gazeteye Gelen Mektup, Geciken Aydınlık

Yeşil Ermenek Gazetesi köye hep bir hafta geç gelirdi. Ama o hafta boyunca Hasan, sayfalarını ezberden açardı. Başlıkları zihninde kurar, altlarına kendi yorumlarını yazar, sonra gerçekten gelen gazeteyle kıyaslardı. Her yazısı yayımlandığında köyde yeni bir taş yerine oturmuş gibi olurdu.

Bir gün muhtar gazetenin geciktiğini söylediğinde şöyle dedi Hasan:

“Gazete geç gelir ama düşünce erken ulaşır. Kıymet, hızda değil, izde saklıdır.”

Ve sonra çay ocağının önünde bir sandalyeye oturur, gazeteyi açar, yazısını okuturdu. Ama okuyan kişi rastgele seçilmezdi: o gün fırında çalışan çocuk ya da harman yerinde gölgelenen yaşlı olurdu. Çünkü Hasan bilirdi: okumak da bölünmeli, fikir herkesin karnına doğmalıydı.

🕯️ Her yazısının sonunda “Adalet ve akıl, en büyük duasıdır Cumhuriyet’in” diye bir cümle olurdu. Bir gün biri sordu: — “Hasan abi, neden her yazıda aynı son?” — “Çünkü köyde elektrik yok ama bu cümle ışık olur,” dedi.

Babasından gelen o mektubu hiç göstermezdi kimseye. Ama bayramdan bir gün önce mezarlık yolunda sırtında gazete kâğıdı olan bir çuval taşırdı. İçinde sadece arşiv değil, onulmaz bir özlem vardı. Yemen’den dönen hiçbir sesin yerini dolduramadı; o yüzden her yazısına hem geçmişi, hem geleceği yazdı.