Kıvı 15 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Köygerçeği / Bölüm 11: Boğa Tepesi’nde Unutulan Viraj

Boğa Tepesi... adı bile terletirdi direksiyon başındakini. Dik rampası, keskin virajlarıyla bilinir ama esas hafızaya çentik atması 1963 yazına dayanır. O yıl, yağmurlu bir sabah... kasabaya inen jeep dönerken uçuruma devrildi. İçinde öğretmen Abdullah Erden de vardı. 🚙

Jeep, altı kişilikti; ama o sabah tam otuz yürek, çuval çuval bulgur, sandık sandık üzümle üst üste yüklendi. Kimse "yer yok" demedi. Çünkü köyde yer değil, ihtiyaç konuşurdu. Bağaj, tampon, hatta stepne üstüne bile oturulurdu. Direksiyon Mustafa’nın elindeydi — köyün gözü kapalı güvendiği şoför.

Viraj kesti nefesi. Jeep devrildiğinde sadece bir ses kaldı: kargaların haberi taşıdığı rüzgâr. Çünkü telefon yoktu. Ölüm haberi kargayla ulaştı köye. Abdullah Erden’in şehit olduğunu duyanlar 15 kilometrelik yolu yürüyerek kaza yerine indi.

Orada yalnızca ölüm sessizliği vardı. Diğer yolcular kaza sonrası, kimisi sıyrıkla kurtulmuş, kimisi şaşkınlıkla—ama yollarına yürüyerek devam etmişti. Birinin yumurta sepeti kaza sırasında devrilmişti. Ne bir gözyaşı, ne bir baş eğiş... sadece yere saçılan yumurtaları toplarken şunu dediği duyuldu: "Bir tanesi bile kırılmamış."

Köylü ölümden korkmazdı. Ama elindekini kaybetmekten, o bir lokma ekmeğin zayi olmasından ürkerdi. Çünkü yoklukta en büyük kayıp can değil, kalan lokmanın artısıydı.

🚧 O günden sonra Boğa Tepesi’nde 50’ye yakın kaza daha yaşandı. Ama bir anıt dikilemedi. Bir şehri bilen yol, hafızayla döşenmezse harita hep eksik kalır.