Kıvı 112 Şiiri - İbrahim Şahin 2

KIVI 114 – “Tombul Market’in Tombul Gönlü”
Tombul Market’in kapısı sabah ezanıyla açılırdı. Ama ilk müşteri her zaman Zühre olurdu. Çay değil—dert alırdı.

Bakkal Hüseyin, defterini açmadan önce gözlüğünü siler, Zühre’ye bakar:

“Bugün hangi gamı veresiye yazalım gızım?”

Kızlar ona “abi” derdi, ama içten içe baba gibi yaslanırlardı. Leyma bir gün sütyen askısı kopmuş halde geldi. Hüseyin hiç sormadı, çekmeceden bir iğne-iplik çıkardı:

“Bu sadece dikiş değil— gönül tamiri.”

Kahve köşesinde erkekler domino oynarken, Hüseyin kızlara çayla birlikte sır da verirdi.

“Gelinlik beyaz olur, ama gönül lekesiz mi gızlar?”

Bir gün, Fadime dükkâna koşarak geldi:

“Abi! Memo beni öptü!” Hüseyin çayı bıraktı, gözlüğünü çıkardı: “O zaman sana bir kutu dut reçeli benden. Ama unutma— öpüş sadakatle mühürlenirse kıvım olur.”