KIVI 11
🚜 Köygerçeği / Bölüm 7: Harman Yerinde Gölge Avı
Toz kalkmıştı. Ayakların altında dövülmüş toprak, güneşle birlikte kavrulmuş; gölgeler bile çekine çekine gezmeye başlamıştı. Harman yeri kalabalıktı ama kimse birbirinin sesini bastırmazdı—çünkü burada gürültü değil, ritim vardı.
Kadınlar çuvallara sap doldururken, çocuklar gölgelerin arasında seksek oynar gibi koşuşturuyordu. En çok da toprağa düşen kuş gölgesini yakalamaya çalışan çocuk vardı. Gölge hep kaçıyordu ama çocuk pes etmiyordu. Belki de yakalanmayan gölgeler, büyümeyen hayallerin oyunuydu.
İki yaşlı, harman kenarına çökmüş, elleriyle bastırdıkları bastonlarına değil—uzaktaki tepeye bakıyordu. O tepede bir zamanlar nöbet tutulmuştu, şimdi sadece rüzgâr vardı. Ama onlar hâlâ nöbetteydi. Hafızanın nöbetinde.
Bir eşek, sabırla kenarda duruyor, yularında sallanan nazar boncuğu titriyordu. Bu bile boşuna değildi. Çünkü burada her şey, anlatılmayan bir hikâyeye dayanırdı.
📍Ve güneş tepenin ardına inerken, bir kadın, harmana serilmiş buğdayı eline alıp şöyle dedi sadece:
İbrahim Şahin 2Kayıt Tarihi : 2.7.2025 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!