Kıvı 108 Şiiri - İbrahim Şahin 2

KIVI 110 – “Garabayır’da Kuş Avı, Arabaşıda Gülüş Patlaması”
Sabah çıkrık döndü, ip sarıldı, sepet hazırlandı. Gadime, Leyma, Zühre Garabayır’a yürüdü. Amaç kuş avıydı, ama gözler Memo’nun tarlasındaydı.

Sepet kuruldu, biraz buğday serpildi, biraz da umut. Zühre fısıldadı:

“Gızlar, bu tuzağa kuş değil— Memo düşsün istiyorum.”

Akşam arabaşı sofrası kuruldu. Tavuk suyu kaynıyor, hamur kesiliyor, ama esas kaynayan kızların dili.

Gadime başladı:

“Benimki dün gece arabaşı gibi—üstü sıcak, altı hamur.” Leyma atıldı: “Benimki de kaşığı daldırdı ama dibini bulamadı.” Zühre sustu. Sonra gülümsedi: “Benimki hiç kaşık kullanmaz gızlar… Direkt güğümle içer.”

Sofra kahkahaya boğuldu. Memo uzaktan baktı, anlamadı. Ama Zühre’nin gözleri bir kuş gibi uçtu, sepetin üstüne kondu.