Kıvı 106 Şiiri - İbrahim Şahin 2

IVI 108 – “At Üstünde Gülerek Giden Gelin”
Köy meydanında davul çalıyor, ama ritmi rahimden geliyor. Gelin, beyaz atın üstünde, başında dut yaprağından örülmüş taç, gözlerinde “S” harfi gibi kıvrılmış bir sır.

Damat, saban gibi yürüyen bir oğlan, elinde üzüm salkımı, gözünde terli bir umut. Köy halkı dizilmiş, muhtar bağırıyor:

“Bu düğün sadece nikâh değil— rahmin ritmiyle yazılmış bir kıvımdır!”

Tam o sırada, gelinin duvağı rüzgârla savruluyor, ve Fadime’nin donu gibi dereye doğru süzülüyor. Köy çocukları peşinden koşuyor, Memo bağırıyor:

“Gelin değil bu—gülüş taşıyor!”

At kişniyor, gelin gülüyor, ve köyün üstüne bir dut yaprağı gibi sadakat seriliyor.