Kıvı 104 Şiiri - İbrahim Şahin 2

I 105 – “Çeşme Başı Geysilikleri: Sütyen Altı Sırlar”
Gadime, güğümünü çeşmeye dayamış, ama gözleri Leyma’nın sütyenindeydi.

“Gız, senin sütyen niye ters?” Leyma gülümsedi: “Dün gece Memo ters döndü de, ben de öyle kaldım.”

Kadınlar kıkırdadı. Fadime söze girdi:

“Benimki de gece boyunca göğsümde değil—gönlümdeydi.” Gülüşmeler arttı. Ama aralarında biri vardı ki, hiç konuşmazdı: Zühre.

Zühre’nin güğümü hep dolu, ama içi hep boştu. Bir gün, güğümünü yere bıraktı, ellerini sütyenine götürdü, ve fısıldadı:

“Benimkine hiç dokunulmadı gızlar…”

Sessizlik oldu. Sonra Gadime, sütyeninden bir dut yaprağı çıkardı, Zühre’nin eline koydu:

“Al, bu dutla başla. İlk kıvımı sen yaz.”