Kıvı 101 Şiiri - İbrahim Şahin 2

elidin Dibinde Gülmeye Yatmış Düş” (172 sözcük)
Pelidin dibinde bir dut lekesi vardı; herkes onu çocukluğun parmak izi sanırdı. İrbeğem, sabah o lekeye basmadan güne başlayamazdı. Bastığında gülmek, basmadığında susmak şarttı.

O gün—lekeye basmadan çıktı evden. Kuyunun başında Gök Hacı taş yontuyordu, taşın içinden çıkan her kıvım, bir Fadime kahkahasına benziyordu. İrbeğem sordu: “Dede, bu taş niye gülüyor?”

Gök Hacı cevap vermedi— taşa son darbeyi vurdu, taşın içinden dut çıktı. Herkes dutu bekliyordu; ama dutun içinden göbek bağı çıktı, İrbeğem dondu kaldı.

“Ben gülmeyi unuttum galiba,” dedi. Fadime uzaktan seslendi: “O zaman dutun yanına uzan, gülmeye yattık sayarız.”

İrbeğem, pelidin dibine döndü. Lekeye bastı. Dut yaprağında bir düş başladı.