Kitap Şiiri - Hasan Başdemir

Bilmem hangi sayfada bıraktım hüznü,
Sonuç bölümü olmayan bu kitapta.
Sevinç ve mutluluk hangi paragraflardaydı?
Ana fikri mi veriyordu mutluluk?
Yoksa fikirsiz miydim bende okurken her satırı?

Her sayfada her duyguyu anımsatan,
Bazen de insana içindeki karakterleri satan,
Bir kitap! Önümde sonsuzluğa uzanan.
Satır aralarında bazen de aşkı hatırlatan…

Öyküleri yazar mı yazardı?
Yoksa okuyan kendince mi kurgulardı?
Takılıyor bu sorular aklıma.
Hayatın içinde umutsuz yaşamaktansa,
Bu kitapta umutlu bir karakteri oynamak yeğdir.
Fikirsizce ve amaçsızca yaşamaktansa,
Ana fikrin ana karakteri olmak,
Sev- fiilinin temeli yani…

Kaç sayfaydı bu kitap?
Ve yüzde kaçı mutluluktan dem vuruyordu sayfalarının?
Karıştı iyice aklım, ararken bir şeyleri.
Bu kitap, sanki akımdaki tüm duyguların nesnesi.
Geçiyor saklı sözcüklerde, yaşamanın tüm güzelliği.
Ve ölümün ne kadar varsa kötülüğü…
Kapatırken kitabı, aklıma geliyor şu soru:
Neydi bu kitabın,
Aynı zamanda yaşamın ana fikri?
Ve şuydu o andan sonra yaşamanın temeli:
Yaşamak dururken, ölmek de neyin nesi?