Kıssa Şiiri - Abdussamed Doğan

Daha kemâle ermemiş tohumların fidanı zikre dalıyor bahçene girince.
Yeşilin en güzel tonudur gözlerin,
gözlerime değince…
Her dalâlet ortasında karşıma çıkan,
bütün inkâr yasalarına karşı yaratılmış bir mucizenin,
en aydınlık yüzüdür kirpiklerin.
Kaç perde daha gerekli güzelliğinin körlük noktasında erimemek için?
Yoksa,
sana çıktığı için mi bu kadar güzel bu yollar?

Sînemde dalgalanıp durur gülüşün
Kulağıma küpe yaptım adını
Sesinin her değmesinde beyaz bayrak sallanır hücrelerimde…
Yüzüne yüz çevirdim,
görüp de ölmesin diye kelebeklerim.
Güzüme söz geçir de,
solmasın çiçeklerim…

Ömrümün nakaratıdır saçların.
Saçların ki; içimde hiç durmayan bir kalbin kır atıdır.
Sen; düşümde ağırladığım misafir,
yüzünde ağladığım âb-ı hayat…
Yüzün; gönlümün anlatmaya kıyamadığı kıssasıdır.