Kıskanırım Şiiri - Şahin Çınar

biraz sen

hangi çağrının yankısıydı o ses,
hangi açtığım, çiçeğe benzeyen şeydi?
baktım… büyüyor usulca,
yanımda, içimde ince bir iz gibi.

öylece kaptırdım kendimi
esintilere;
ne hesapla, ne planla—
içimden usul usul yayılarak.

sana anlatıyorum:
suskun anılar,
susuz gökyüzü,
nereden estiği bilinmez rüzgârlar—
(sen gibiydiler… hem uzak, hem yakın).

rüzgârla savrularak büyüdüm,
sonra yağmurlar geldi;
kabullenmeyi sevdim, sessizce derinden.

şimdi izlerim bir suda kayıp,
ne söylesem ulaşmaz sana.

seslere kulak ver,
yağmuru dinle,
toprağı kokla,
uzaklara dal—
ama aşkla…

çiçek, rüzgâr, su, toprak,
biraz sevmek,
biraz gitmek,
biraz sen.

aşk, eskitmez insanı,
ama değiştirir;
yavaşça, derinden.

ah,
senin o duru sesin—
güzel olan ne varsa oradan başlar,
ben ise
sadece sustuğum yerden seviyorum seni.