KIŞI SEVMEM BEN
Kışı sevmem ben,
Yoksula yüreğini dağlatır,
Karanlık geceyi aydınlatır,
Eser yeli, eli ayağı çatlatır,
Garibanı hep ağlatır...
Kışı sevmem ben.
Kışı sevmem ben,
Yolları uzatır,
Ucu delik ayakkabı suya batırır,
Camları buz tutar,
Rüzgâr pencereden girip
Baş köşeye kadar varır...
Kışı sevmem ben.
Kışı sevmem ben,
Garibana ağır gelir,
Damların karı erir,
Yoksulluğun yükünü
Ancak içinde olan bilir.
Yollar kapanır, nereye gidilir?..
Kışı sevmem ben.
Kışı sevmem ben,
Altına değişmem
Tezekle yanan o kermeyi.
Bilemezsin sen o yöreyi,
Bir başka olur
Yozgat’ın ayazı, kara yeli...
Kışı sevmem ben.
Kışı sevmem ben,
Yuvasız kuşlar kalır,
Sahipsiz hayvanlar aç,
Doğa acımasız,
İnsan duyarsız olursa
Daha da zorlaşır dünya...
Kışı sevmem ben.
13.10.2016 - Çelebi
Kayıt Tarihi : 9.3.2025 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kış günü çocuklugumdan aklımda kalanlardan Kazma kürek yaktıran mart Leylegi beklerken kar fırtına olurdu Parası olmayan fakir degildi Tezeği kermesi bitenler bizdende fakirdi Tezegin kermenin kıymetini o soguk günlerden bilirdim..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!