karlar yağmış 
ve eriyip gitmişti...
 lakin bahçemde; 
 istenmeyen hasarlar bırakmıştı...
çiçeklerimden; 
 kimi yatmış, kimi kırılmış,
kimi donmuş, kimi bozulmuştu...
 bugün; 
 elimde testerem, 
 budama makaslarım
 ilk tedavilerine başlamıştım bile...
 Ayşe'm,
 evin içiyle
 ben, 
 bahçemin çiçekleriyle uğraşırken
 ansızın ANNEM,
 damlamıştı gözlerimden
 bahar gelince
 çiçeklerim gülse de
 ben hep ağlayacaktım
 ömrüm boyunca bu bahçemde
 ANNEMSİZLİĞE...
 nereye baksam
 ANNEM dolaşıyordu
 gözlerimin önünde
 ANNEM oturuyordu
 bahçemin en güzel köşelerinde
 hani 
 ustaydım ya ben
şaşkın şaşkın dolaştım
 ANNEMSİZLİĞİN hasarlarını
nasıl düzelteceğimi bilmeden
 elimde
 testerem ve makaslarım
 neremi kesecektim
 neremi budayacaktım
 yüreğim isyanda
 gözyaşlarım ipten kurtulmuşçasına
 bahçem daraldıkça daralmada
 sanki her an
 ANNEM çıkacakmış gibi karşıma...
 bendeniz Fikret usta
 hiçbir şey düşünmez olmuştu
 bu hususta...
Fikret Turhan-Yalova,
 25.01.2015
Kayıt Tarihi : 25.1.2015 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!