Kış Şiiri - Salih Zengin

Keskin bir soğuk var
Gecenin ortası
Kim bilir kimler uykusuz
Kimisi mapusta ayakta
Elleri arkada
Dönüyor hüküm voltası
Kimi sıkılmış hayattan
Sevgiden aşktan ümitsiz
Kızgın ve de sövüyor elinde de votkası
Kimisinde eşine dokunamadan uyumanın sancısı var
Üşüyenler var dışarıda bitkiler hayvanlar insanlar var
Yirmi birinci yüzyılda hala savaşlar var kanlı bıçaklı
Ölümü bekliyor çocuklar eli kolu parçalı
Tatlı bir uykuya dalıp
Donarak ölecekler de var bu gece
Kimisi şu an secdede
Her şeyden geçmiş
Gözü bir tek cennette
Kimi derin derin düşünüyor
Evreni kaosu sonsuzluğunu
Kimisi de örtbas için yolsuzluğunu
Kimisi de benim gibi faydası
Öylece mırıldanıyor kendi kendine
Kim bilir kimleri düşünüyor
Hayat devam ediyor.
Sabah oluyor
Hoşça kal aydınlık