Düşler ve umutların yan yana olduğu bir gündü…
Siyah beyaz hayallerin ardından kırmızı bütün şiddeti ile kendini gösteriyordu…
Alev gibiydi bakışları gerçekti…
Alabora olmuş bir dünyanın kırmızı denizinde savaşan yorgun ve durgun kahramanlardı…
Kim diye sormayın, onlarda benim, sizin yani herkes gibi, kalabalık bir dünyanın, kırmızı yalnızlığını yaşayan insanlardı…
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
kırmızı yalnızlar,
tebrikler akılcı ve vurgulu bir söz...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta