Kırmızı oda Şiiri - Hüseyin Erdinc

Kırmızı Oda"

Sen içeri girdiğinde, Oda kırmızıya bøyandı. İşıklar değildi değişen, Seninle duvarlar bile utandı.

Kırmızı rujun bir tehdit gibiydi. "Öpme beni," demedin, Ama "öpersen dönemezsin," dedin. Ve ben... Gönüllü bir düşüştüm boynuna.

O gecelik... İçine girmemiştin, O senin bedenine tapınmıştı. Kendine yakışanı değil, Beni yakacak olanı seçmiştin.

Topuk sesin odamda yankı değil, Kararım olmuştu: Sana karşı durulmazdı, Ancak düşülürdü.

Sen bana değil, Ben sana soyundum.

Çünkü o gece, Senin tenin benim aklımdan daha kuvvetliydi. Ve ben hiç düşünmedim, Sadece dokundum.

Kırmızı sadece rengin değildi, Ağzındaki emir, Tenindeki yangın, Bacak arasındaki tufandı.

O gece sadece seni istemedim. Ben seninle yanmayı, Ve yanarken gülümsemeyi seçtim.
Hüseyin Erdinç