Gecenin taşlığını adımlayan sesleriyle
Kırmızı kargalar,
Bir naylon hışırtısı içinde kalktılar ve uçup gittiler.
Ölü olduklarını bilmiyorlardı…
Göklerin uzaklığını,unutulmuş yıldızları,
Bir kalp ağrısının mavisini.
Bize bu duyguyu verdikleri için,ne kötü çocuklardı,
Dudaklarımızda kırıklıklarla yek bıraktıklarında bizi.
Konuşmamıştık,gün doğuncaya dek,
Bileylenip soğutulan bir bıçağın
Arıtılmış dilinde,dokunarak tokmağa
Lekesiz kanatlarını.
Kayıt Tarihi : 23.9.2005 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!