Bir sonbahar akşam üstü;
Bir anne üç çocuğu ile birlikte Mardin sokaklarında yürürken, hedefi olan manastıra yaklaşır.
Oğlu İbrahim'i manastır avlusuna bırakır, en kısa zamanda gelip seni alacağım
Kırmızı çoraplarindan tanırım seni, söyler ve oğlunu bırakıp, iki kızının ellerini tutar, gözyaşı içinde hızla uzaklaşır oradan.
İbrahim küçük, sahipsiz, çelimsiz, 6 yaşında bir çocuk. Annesi "Bekle!" demişti bekleyecekti!
Belki de beklemek hiç bu kadar acı, bu kadar sonsuz olmamıştı.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,