Kırmızı Bıçak Şiiri - Hatice Sonmez

Sessiz bir tuzak gibi gezdin durdun etrafımda
Keskin kıyıların arasında takılı kaldın
Farketmedim sanma. hayal gibi kaybolsan da , gölgem takip etti seni

Güneşin batışı kırmızı kanlar içindeyken,
Bir anda ufukta görünmez oldular.

Gökyüzündeki ay hareketsiz kaldı,
Yıldızlar ise parlamıyordu
Geceler küsmüş ,gündüzler çaresizken
Ağzından çıkan her kelime bıçak gibi kesti duygularımı.
Sevmek güzel sevmek özel ama yürek ister

Öyle lafta değil bak emek ister zaman alır isyanlar etmez sabır diler. Öyle yerden yere vurmaz

Üstümü başımı yırttım sonunda, başımı duvarlara vurdum bağırdım ağladım sesimi duyan olmadı

Nedenim sebebim herşeyim sen olmuştun sayende aklımı yitirdim hainsin sen zalimsin
Yetmedi mi yaptıkların yetmedi mi
Darbe üstüne darbeler olur olmaz hakaretler duvardaki taşlar bile çatladı ama sen susmadın. Bu taşıdığım bir can bir emanet bunu böyle yok sayamazsın
Çok derin kestin beni ama öldürmedin

Beni incitmeyen adını bir türlü koyamadığım sarılınca bana tek iyi gelen bu dünyada gizli mücevherim " kırmızı bıçak oldu"..