Kirli Gün Işığı Şiiri - Nedim Kardaş

Kirletilmiş gün ışığından kalanlar
Sana bir şiir gibi sunulacak
Yüreğim ne bir altın tas, ne çelikten kase
Her şey çırılçıplak üşüyerek
Beni görmediğin güne lanet edecek.

Elleri bağlanmış kimsesizlik
Sataşıyor cesaretine yalan hülyaların
Dargın ve naziktir oysa şair
Kirletilmiş masumiyetten gebe
Piçleşmiş ihanetler arsızlığı.

Dönme, son satırın ardından hayata
Sana bir şiir gibi sunulacak
Gözyaşlarını öptürdüğün lekeli dudaklar
Sen hamuru, toprağın humuslu kokusundan al
Saçlarını yakacak geceler, ışık kahpeliğine akacak.

Öfkeli yüzümü görme, çılgın bir suçluyum
Duman duman tüter ciğerimde, yaktığım düşlerim
Yalnızlığa alıştım ve sataştım bu defa korkuya
Ve inlemelerini son mektubuna sakla, ayrılığın
Çünkü kirletilmiş gün ışığından kalanlar
Sana bir ölüm fermanı gibi sunulacak…