Kırlangıca Ağıt Şiiri - Mehmet Selim Sert

Kırlangıcı vurdular,
güç bela tünemişken bi dut ağacına.
Bana yaşama külfetini verdiler.
Bense bi mutfak masasına vermiştim hayatımın yarısını,
yaşanmamış son on yılların o mağrur yasını.

Kırlangıcı vurdular,
sırt vermişken körpe bir iğde ağacına.
Benim tecrübem eksikti.
Bilemedim neresinden tutmalıydı akıp giden zamanın,
bir yel gibi geçip anısını boynuma asanın.

Kırlangıcı vurdular,
henüz varmışken yorgun bir alıç ağacına.
Bana hatırla dediler.
Yüz tutmuşken unutulmaya bileğimde sakladığımın tasası,
iki satır bakışın o hep mağrur yarası.

Kırlangıcı vurdular,
beni de sol omzumdan dar ağacına astılar.
Bir demet sarı karanfili bize bekçi bildiler.
Sonra,
ne zamana yüreği değenin türküsünü yaktılar ne de zamanın içinden geçenin ağıdını.