Kırlangıç Üşüntüsü Ellerim

Yağmurlu, ıslak bir akşam saatiydi
sokak lambalarının ısısına sığınmış
bir kırlangıç kuşu gibiydi ellerim
ellerinden tutarken
Ara ara dururduk seninle
Hatırlar mısın bilmem
başını yaslardın ya göğsüme
Öyleki sen rahatsız olursun diye
nefes almaktan bile çekinirdim
Sana duyduğum
böyle tarifsiz bir aşktı işte

Neden kısa yapmışlardı bu yolu
diye geçirirdim içimden
Yahut kim yaklaştırıyordu bize
senin yaşadığın evi
Yağan yağmurdu elbet
Sanki yağmurla beraber
üzerimizden akıyordu zaman
O günden sonra ne vakit bulutlansa gökyüzü
O akşamı hep yeniden ve yeniden yaşarım
Herkes masmavi gökyüzü isterken
Benim, yağmurlu bir gökyüzüne düşkünlüğüm
işte bu yüzden

Erfani 11.07.2024