Kırk Yıl Geçti Şiiri - Doğan Çeçen

Yaş kırkı geçti,
Gönülde kaldıracak harman mı kaldı?
Kalp daima tavında sevilir,
Bilmiyorsan, öğrenmeyi dene.

Dalından koparılan güle benzer ayrılıklar,
Gurbete giden olgunlaşır,
Gül kurur, özüne döner, toprak olur.
Etle tırnak gibidir iki ayrı kalp,
Ayrılıkların sonu gül gibi, toprak olur.

Ben saraylar içinde gelmedim dünyaya,
Aramızda yedi dünya farkı var.
Benim dünyam elimdeki bavulun içinde,
Bir şehir senin olsa gözlerin doymaz.

Ben yorulduğum yerde dinlenirim,
Daima kalbimde sesini dinlerim.
Sen varlıklar içinde geldin dünyaya,
Benim yollarım senin hızını kesmez.

Ben gülü dalında, sen elinde seversin,
Benim sözlerim mermi gibi, aşkla söylerim.
Sen bende olmayan paranın gücüne inanırsın,
Boş kalple geldiğin dünyada,
Aşkla kahraman olamazsın.

Ben kalbimin sesini dinlerim,
Dünya benim tapusuz evim.
Yalnızlık sadece Allah'a mahsustur,
Yolum Aksaray'a gider,
Gönüllü isen düş peşime.

Yolda bir değil, bin kere düşün,
Leyla'yı Mecnun'u yazanlar,
Leyla'nın Mecnun’un kalbini dinlemişler mi?
Roman ve şiir yazmak yaşamaktır.

Binlerce yazılmayan kara sevda var,
Bir şarkıyı söylerken, kalpte hissetmek gerek.
Sen yazanları değil, yazdıranlara odaklan,
Çıktık yola, sonumuz hayırlı ola.