Kırk Haramiler Şiiri - Turgut Tamer

Mazlumlar zalim oldu, yalnız "üzen" değişti.
Düzülen aynı kaldı, yalnız "düzen" değişti.
Ayıya dayı demem, ederim zulme tâlim...
Sırtımda hep aynı yük, yalnız "ezen" değişti.

Devir ellerin devri, yine gülmedi kader
Giden "ağam" diyordu, "paşam" diyor gelenler
Boylarından çok büyük tuttukları kalemler,
Çizdikleri üstümüz, yalnız "çizen" değişti

Onlar altın pırlanta, bizse sap ile saman
Bizler birer damlayız, onlar kocaman umman
Yine benim perişan, benim derim soyulan,
Yüzülen yine benim, yalnız "yüzen" değişti...

Ali baba öldü de, haramiler yaşıyor
Mağaralar çoğaldı, hepsi de banka şimdi
Ahrazlar bülbül oldu, ne nutuklar çekiyor
Ağzımız torba oldu, yalnız "büzen" değişti.

Yol kesmez eşkıyalar, masa başında hepsi
Krediyle soyulur modern çağın kerizi
Bir çeşmenin başında, bekliyor tam kırk kişi
Otuz dokuzu sabit, biri "bazen" değişti.

Susmak istiyor gönlüm ama susamıyorum.
Başıma bela bu dil, kesip atamıyorum
Bunları sormadan inan ki yatamıyorum.
Soru hep aynı soru, yalnız "çözen" değişti...