Kırıntı Şiiri - Neşat Turan

KIRINTI......
Nereye baksam.
Bir damla daha kanıyor.
İçimdeki ses
Çaldı gece niyetlerimi
Bir yol var, sana taraf.
Küsmüşüm gölgeleri me
Ses vermem
Selam almam
Bilesin
Sen ben oyna yar
Deme bana sonbahar
Yolu kaybettim diye
Kırıntı atmıştır gönül
Ay ışığında parlayacak
Parlayacak gözleri
Siyah değildir görecek olan
yüreğime ilk dokunan ses bilir
sen beni
Şimdi akşam olmak
Sessizce her şeyi unutmak vardı
Dereye varmadan
boğulmak suya.
Susadım her şey
sen ben oldu.
Sonbahar da.