Kırıntı Şiiri - İbrahim Dikmen

Bir zamanlar bedenleri üzerinde mülkiyet iddiasın da bulunan
Ve hevesleri için başka bedenleri sömüren insan arkadaşlarım yoktu
Ve daha iyisi şiir yazıyordum
Ve türkülerimi sesli söylüyordum
Ne güzeldi her şey
Ve ben ne güzeldim

Sonra bir gün tüm kalbimle gördüm
Herkesin gözlerinde taşıdığı cenazeyi

------------? --------------

Hep aşk haliyle yaşamak ve aşk mertebesinde sevmek yaşamı
hele karşılıksızlık duygusu da geliyorsa üzerine arada
çok yoruyor insanı
Sonra yüz yıllar önce yitirdiği bir şeyi ararcasına bakınırken buluyor insan kendini
Düşlerinden düşerken tutunuyor aşka en çokta
Bir gün inandığı her şeyin yalan çıkma ihtimalinden titrerken aklı
Tutunuyor aşka
Ve kendine doğru tırmanıyor
Her dem yeşil ve sarmaşık ve aşk
Tutunmadan nasıl yaşar, değil mi?

-------------! -------------

Bir gün her şeyi anlatacağım, görürsünüz siz
Dünyaya neden bir öpücükle geldiğini insanın
Altı duyunun neden sadece Sevişirken aynı anda doyumsadığını
''Ellerine sağlık tanrım Leyla çok güzel olmuş'' diyen şairin derdini
Beşer olmakla insan olmanın ayrımını
Renklerin neden kirlendiğini
Aşkın vuslatın duanın suyun ekmeğin terin ve gözyaşının kutsallığını
Aklın kalbin ruhun ve sırrın açlığını açıklığını
Yaratıcının neden cehennemide yaratma gereği duyduğunu
Hepsini anlatacağım
Bakalım o zamanda böyle kaba böyle küstah böyle kırıcı olacak mısınız?