Kırılmış Kanatlar Şiiri - Sabri Polat

Bu zemheri karanlıkta
Yanan bir mum gibi
Gözlerin...
Benden başkasına
Bakma, aydınlatmaz
Anlamaz...
Vefasız sevdalar
Yavaş yavaş eririm
Benden başkasına
Bakarsa yüreğin
Eridikçe...
Eriyor bir mum misali
Yüzlerin.
Bana gülümsediğin an
Yıkılır gider kara bulutlar
Yemyeşil doğası var
Her yanım sen kokar
Bana baktığında
Yanaklarımda açar
Nar çiçekleri
Doğada el sallar; kanaryalar
Güvercinler...
Kanadın kırılmış, biliyorum
Korkma! sev beni
Kırılan kanadına al beni
Yüreğimde sana yetecek kadar
Kanat çırpınışım var
Bu yalnızlıkta bize yetecek kadar
Sevdamız var