Kırılmış Ama Güçlü Şiiri - Amatör Kalem 2

Kırılmış Ama Güçlü

Bak, buradayım…
Duyguların elleriyle yoğrulmuş bir sesim ben.
Yalnızlığı tanıdım; adı bazen ormandı,
Bazen de denizin kıyısında unutulmuş bir şarkı.

Çocukken büyümeye zorlandım,
Dizimde kan, yüreğimde yük vardı.
Ama sustum, çünkü içimde hep bir şey vardı:
Bir gün, bu kırıklarla bir şiir yazacaktım.

İhanet gördüm, hem de en çok inandıklarımdan.
“Canım” dediklerim, canımı en çok yakanlardı.
Ama hâlâ güveni çöpe atmadım,
Sadece artık kolay açmıyorum kalbimin kapılarını.

Ben, onların istediği gibi biri olmadım,
Ne maskelere alıştım, ne rol yapabildim.
Kendimi de hâlâ çözemedim belki,
Ama kendimi aramaktan da hiç vazgeçmedim.

Müzikte sustuğum yerleri anlattım,
Bazen içtim, dalgalarla konuşmak için.
Çünkü bazı acılar vardır,
Sadece rüzgârla fısıldaşır, yalnızlar anlar.

Ve şimdi,
İçimde hâlâ kamp ateşlerinin sıcaklığı,
Hâlâ gözlerimde uzak yıldızlara bakma arzusu,
Ben hâlâ inatla yaşıyorum.
Kırılmışım, evet…
Ama hâlâ dimdik ayaktayım.
Ve bu bile başlı başına bir zafer dir .