Kırılan Değişir DjDersimliKiz’a
Kırılan insan değişir,
Sustuğu yerden yeniden biçimlenir.
Bir zamanlar güldüğü şeye,
Şimdi sadece başını eğer, geçip gider.
Güvendiği dağ yıkılmışsa eğer,
Artık sırtını dağlara yaslamaz.
Bir bakışı yeter her şeyi anlatmaya,
Bir kelimesi koca bir ömrü susturmaya.
Değişen insan gülümsemeyi unutur belki,
Ama gözyaşlarını da kimseye göstermez artık.
Eskisi gibi içten olmaz duaları,
Ama her gece yine kendiyle hesaplaşır.
Güvenen insan…
Bir kez yanılmışsa,
Artık kimseye tam kalbini sunmaz.
Yaralarını sarmayı öğrenir sessizce,
Çünkü bilir: kimse anlamaz.
Ve en çok da…
Umursamamayı öğrenir zamanla.
Söylenen söz, batan diken, kırılan dost…
Hepsi olur uzak bir rüya gibi.
O artık bir Dersimli kızdır,
Rüzgarla konuşur, Munzur’la dertleşir.
Dağlara yazar yüreğini,
Ve içinden sessizce şunu fısıldar:
“Ben değişmedim…
Sadece sustum,
Ve kendimi korumayı öğrendim.”
Kayıt Tarihi : 29.6.2025 23:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kırılan Değişir” – DjDersimliKiz’ın Sessiz Dönüşümü Dersim’in serin sabahlarında, sis dağların eteklerine çökerken, bir kız vardı… Yüreği kocaman, inancı tertemiz, herkese güvenen. Bir selamla dost olur, bir bakışta severdi. Ama işte hayat, herkesin kalbine aynı naziklikle dokunmazdı. Bir gün… En çok güvendiği insanlar, en derin yerinden kırdı onu. Kelimeler taş gibi ağırdı, suskunluklar ise hançer kadar keskindi. O da sustu… ama içinde fırtınalar koptu. Geceleri uyuyamadı, sabahları gözleri şişti. Öğrendiği ilk şey: Güven, bir daha eskisi gibi kurulmazdı. Sonra şunu fark etti: Değişmek, bir tercih değil; bir savunmaydı. Artık daha az konuşur oldu. Dostlarına mesafeli, kalbine dikkatliydi. Ama bir yanıyla hâlâ aynıydı: Munzur’a bakarken gözleri buğulu, Bir türkü duyduğunda içi titrek. Zamanla kırıklıkları, karakterine dönüştü. Eskiden içini kemiren şeyler, artık sadece “olmuş”tu. Duygularını haykıracağı yer kalmayınca, Yazdı… Ve yazdıkça özgürleşti. O gün kendine şunu dedi: “Ben değişmedim, sadece artık kimseye kendimi ispat etmiyorum.” İşte bu şiir, o kadının – DjDersimliKiz’in – susarak büyüyen ama içten içe çığlık atan yüreğinin sesi oldu. Kırılan, değişti. Değişen, sustu. Sustukça yazdı… Ve bu yazdıkları dağlara, rüzgara ve zamana karıştı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!