Kırıkkar Ülkesi Şiiri - Faruk Doğan 2

Çok şeye kırılıp,
Hiçbir şeyim yok diyenlerdenim işte…
Ne bir sığınak kaldı, ne de sığınılası bir ten,
Kendime bile ağır geldim bazen.

Bir bakışla yıkıldım,
Bir sessizlikle eksildim içimden.
Gülüşlerim boynuma asılı kaldı,
Kimse bilmedi, ben kendime ne kadar sustum.

Kalabalıkların içinde yapayalnızım,
Bir "iyiyim" sözünde kaç geceyi gömdüm, bilsen.
Kırıldıkça öğrendim;
Sevgi bazen en çok, yürekten eksilirken büyür.

Ve şimdi,
Bir dua gibi taşıyorum seni içimde…
Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum,
Sadece seviyorum...
Kırık, sessiz ve sahipsiz.