Kırık Zincirin Türküsü Şiiri - Haydar Güner

Dağların karnında bir yara saklı,
Her sabah kanar usulca, sessizce.
Güneş bile dokunmaz o yaraya,
Gölgeler üşüşür — gölgeler ağlar.

Bir kuş uçar, kanadında hürriyet;
Bulutlara yükler acısını.
Toprak, anamızın kabarık göğsünde
Taşlar söyler şimdi ezgisini.

Yürek yangınına su yetmez artık,
Köpük köpük yanar ırmaklarımız.
Diken üstünde çıplak ayaklarla
Yıldızlara basar çocuklarımız.

Bir nefes alır dağların soluğu,
Taşlar dile gelir — taşlar haykırır!
Susmanın kahrıdır bu yanık toprak,
Her toz bulutu bir isyan savurur.

Gecenin koynunda kalan yalnızlar
Sabaha bir umut diker yüreğine,
Bir nal gibi:
Soğuk, metal, ama düşe batmış.
Ve bekler...
Ve bekler...