Kırık Düşler Şiiri - My Poem Halil Köse

Anladım ki onca çaba boşaymış..
Her şey yalan, gördüğüm serapmış
Bunca heves, arzu kalbe değil taşaymış..
Beyhude gamlandın, efkarlandın be kalbim
Ömrünü ziyan ettin, bak şimdi ne haldeyim

Sus.. Sus yüreğim yakışmaz sana feryat..
Kırık düşlerde bir hayalmiş, böyleymiş hayat
Bir bir kaybolurken umutlarım
Hepsi bir rüyaymış, uyanınca anladım.

Sokaklar tanıdık, ama artık durgun..

Binalar gölgeleriyle suskun, gülüşler yorgun,
Kalbim ise,
Bir çekmecede unutulmuş
eski bir mektup gibi sararmış, solmuş..

Camdan hayaller kurmuşum meğer
Bir dokunuşta dağılıp gittiler,
Ne bir söz bıraktı ne bir iz..
Yavaşca kayboldu nehir gibi..
Dalından düşen kuru yapraklar gibi..
Silinmiş izlerde, kaybolmuş her yerde.
Her biri bir hatıra, bir anı kırık düşlerde..

Ne çok bekledim bir ihtimalin eşiğinde
Alışması zor bir veda örüldü ıçimde..

Geceler uzun,
ve sabahlar anlamsız.
Güneş aynı, ışığı değişmiş..
Kimse kimsenin ziline basmıyor,
Pencere de çiçekler büyümemiş..
Dostların selamı boşlukta
Azalmışım, eksilmişim aynı sokakta

Zaman,
sadece duvar takviminden düşen,
yırtık sayfalar artık.
Ben senin gittiğin yerde kaldım,
ve sen benim durduğum zamanı geçtin çoktan.
İkimiz de başka saatlere mahkûmuz.
Benim saatim kırık,
seninki hızlı…

Her şeyin başladığı yere dönmek istedim geçen gün,
aynı bank, aynı ağaç,
aynı sokakta yürüyen yabancılar…
Hiçbir şey değişmemiş sandım önce,
ama ben değişmişim.
Dudaklarımda eski bir “merhaba”,
boğazımda yutkunamadığım bir “veda”…
Gözlerim dolu,
ama ağlamıyorum artık.
Çünkü bazı acılar gözyaşıyla değil,
sessiz sessiz dağ gibi büyür içinde..

Seninle kurduğum bütün düşler şimdi yerde kırık,
üzerine basmadan yürümek zor,
ama kaçamıyorum da.
Her adımda bir cam kesiği gibi batıyor hatıraların.
Kanıyor içim, acıtıyor yüreğime bıraktıkların..

Ben hâlâ buradayım.
Kırık düşlerimin gölgesinde,
sana yazdığım ama hiç göndermediğim bir şiirin
son dizesinde bekliyorum seni.
Gelmeyeceksin biliyorum..
Gelme…
sadece bil istedim.