Aynı yerden iki kez kırılan bir kemiği andırıyor uyandığım tüm sabahlar.
Sararmış aynalar kırıyorum yüzümü yıkarken
Yüzüm asılan çerçeveden çıkıyor o an
Bir intihar girişimi gibi gülümsüyorum yine olur olmadık duvarlarda
Yarasına küsen o kabuk düşüyor…
Yorgun nefeslerin çığlığa dönüştüğü gecelerde sigara içiyorum ve en son gözlerimi söndürüyorum.
Parmak uçlarında yürüyen saatlerde uyanıyorum.
Hep size sormam gereken soruları kendime sorup cevaplarını şıksız veriyorum.
Kendi derisini inkâr eden bir astar cüretiyle
Ve son anda söküğü farketmiş bir dikiş iziyle geçiyorum üzerinizden.
Kayıt Tarihi : 21.8.2017 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!