Kırık sessizlik Şiiri - Gülten Nazlı

Kırıldı kalbim, sesini bile duymadın,
Bir cam gibi, sessizce paramparça...
Ben susarken, içimde fırtınalar vardı,
Sen hiç bilmedin, bilmek de istemedin aslında.

Sözlerim yolda kaldı, dudaklarımda,
Gözlerim daldı, uzaklara,
Adını andım, yalnızca yıldızlar duydu,
Sen, kendi dünyanda kayboldun bana.

Şimdi sustum işte,
Kırgın değilim, yorgunum sadece...
Kalbimde büyüyen bu boşlukla,
Kendi kendime sarılıp iyileşeceğim.